سلام،
من چند وقت پیش حالت تهوع گرفتم و استفراغ کردم و ادامه دار بود. این موضوع اما زیاد اذیتم نمی‌کرد. کم کم دیدم دارم به شرینی و ترشی‌جات علاقه بیشتری پیدا میکنم و هوس میکنم. این موضوع را با همسرم در میان نذاشتم چون منو شوهرم خیلی وقته بچه می خوایم اما نمیشه. با خودم گفتم اگه الان به شوهرم بگم اما واقعا اینطور نباشه(حامله نباشم) چی؟! خلاصه این موضوعو با مادرم در میان گذاشتم و مادرم هم خیلی خوشحال شد. هنوز هیچی مشخص نبود اما خیلی خوشحال شده بودن که شاید جنینی داخل شکمم در حال رشد باشه. من خودمم راستش خیلی خوشحال بودم اما هم استرس داشتم و ترس همه وجودمو گرفته بود که اگه خدایی نکرده اینطور نباشه چی؟ یعنی همه خوشحالیو امیدم پوچه؟!
خلاصه مادرم با روش های سنتی به این نتیجه رسید که من بچه دارم.
به مادرم گفتم که به هیچکس دیگه نگه این موضوع رو. چون خودم دوست داشتم بقیه رو سوپرایز کنم.
پیش یک پزشک رفتم وآزمایش دادم. تشخیص دادن که اشتباهی شده و همچین چیزی نیستش. یعنی هیچ بچه یا جنینی توی شکم کم نیست.
من اشک توی چشمام جمع شد و از مطب رفتم بیرون. رفتم پیش مادرم، خیلی منو آروم کردن. من اشک میریختم و مامانم منو بغل کرده بود و بوسم میکرد و میگفت به خدا توکل کن همه چیز درست میشه. شب پیش مادرم موندم چون نمیخواستم شوهرم چشمای خیسم رو ببینه و موضوع رو متوجه بشه. ساعتای 7 شب بود تقریبا که شوهرم بهم زنگ زد و گفت: چیشده کجایی مهناز؟ منم گفتم: هیچی مامانم یکم حالش بد شده من میمونم پیشش امشب فردا میام. شوهرمم گفت: اگه کمکی از دست من بر میاد بگو. اصلا میخوای بیام پیشتون خونه مامانت؟ منم گفتم نه عزیزم نمیخواد تو بخواب امشبم من فردا میام. اونم گفت چشمو خداحافظی کردیم.
یک مدت گذشت و من احساس کردم شکمم داره بزرگ میشه.
آخرش به اصرار مادرم رفتم پیش متخصص زنان کلینیک طبرسی.
ایشون سونوگرافی از من گرفتن و تشخیص دادن حامله ام و 3 ماهشه.
من از شدت خوشحالی نمیدونستم بخندم یا گریه کنم.
ساعتای 12 ظهر بود و شوهرم ساعت 3 قرار بود از سر کار برگرده.
ساعت سه که شد با جواب آزمایش، دم در خونه منتظر شوهرم موندم.
شوهرم اومدو پریدم بغلشو خبرو به دادم.
وقتی که خبرمو شنید داد میزد بابا شددددددم و منو بوس میکرد.
برای زایمان بچمم رفتم کلینیک طبرسی. همونجایی که بهترین خبر زندگیمو بهم داد.
به نظر من بهترین متخصص زنان در مشهد مال کلینیک طبرسیه.
جوشهای غرور جوانی